Naciskasz go i niczym rycerz w bajce budzisz smoka. Przepotężny silnik V8 już podczas rozruchu wywołuje jeżenie się włosów na karku i ciarki na plecach. 4,9-litrowa jednostka dyszy tak straszliwą mocą, że myśl o kopnięciu pedału gazu wydaje się arogancją. Ale każdy się zaraz przełamuje, a wówczas...
Z przerażającym, choć wcale nie za głośnym rykiem rozeźlonego niedźwiedzia Z8 skacze w przód, jakby 1650 kg jego masy własnej nic nie znaczyło. Oczywiście, nie trzeba zaraz tak. Można spokojnie puścić sprzęgło i niemal bezgłośnie (choć na granicy poddźwięków, V8 ma swoje niezbywalne prawa) turlać się wzdłuż bulwarów, dokonując "przeglądu wojsk" na chodnikach. I nie oszukujmy się, nawet na najelegantszych bulwarach będziemy również sami przez "wojska" obserwowani.

      Ale na taką jazdę może sobie pozwolić dopiero ten (lub, oczywiście, ta), kto już jest trochę znudzony samochodem. W naszym przypadku więc "promenada bulwarowa" trwała może ze dwie minuty. 400 KM każdym gulgotem z rury wydechowej dopominało się więcej gazu. Postanowiliśmy ich nie zawieść.
I nagle rozumiemy: pod karoserią Z8, tak superelegancko erotyczną jak ciało bezsterydowej sportsmenki kryje się auto, jakich niewiele jest na świecie. Po zakrętach dosłownie tańczy jak mistrz flamenco, ani na moment nie tracąc równowagi. Owszem, wymaga umiejętności, ale obecna seryjnie na pokładzie elektronika pilnuje, by nawet mało doświadczony "jeździec" nie zagalopował się z tym stadem rumaków. Chwilami aż szkoda, bo nie da się zapiszczeć kołami przy ruszaniu czy zarzucić tyłem na zakręcie. A powyżej 120 km/h pęd powietrza zaczyna urywać głowę. W pierwszej chwili nie jest to miłe, ale w końcu po co kupować kabriolet, jeśli nie dla wiatru we włosach?